Kościół parafialny Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa powstał w latach 1909-1911. Od początku był to kościół katolicki. Wzniesiony został, jako neoromańska bazylika w pobliżu byłego klasztoru eremitów augustiańskich. Jest to działo berlińskiego architekta Friedricha Oskara Hossfelda, który zaprojektował ołtarze, ambonę i chrzcielnicę, natomiast bracia Otton i Rudolf Linnemannowie z Frankfurtu nad Menem wykonali polichromie na ścianach i suficie oraz witraże (m.in. św. Piotra, św. Pawła i św. Grzegorza Wielkiego), a bracia Spath z Sanntach-Mengen w Wirtembergii są konstruktorami 25-głosowych organów. Charakterystyczna jest wschodnia, dwuwieżowa fasada. Oryginalny wystrój wnętrza jest wzorowany na romańskich bazylikach. Krótkim prezbiterium zakończonym półkolistą absydą oraz półkolistymi arkadami międzynawowymi nawiązuje do starochrześcijańskich bazylik pułapowych. Do szczególnych zabytków należy mała figura Madonny w ścianie nawy południowej pochodząca z przełomu XIX i XX wieku stworzona na wzór tzw. Pięknych Madonn – typu rozpowszechnionego na Śląsku w późnym gotyku. Jedyna kaplica, z witrażem św. Michała Archanioła i nosząca Jego imię, była kaplicą chrzcielną, następnie pogrzebową, a planowane jest uczynienie z niej Kaplicy Wieczystej Adoracji. Pod kościołem znajdują się podziemia kryjące w sobie krypty, w których spoczywają doczesne szczątki dwóch niemieckich proboszczów tej świątyni. Prace remontowe prowadzone z przerwami od lat 80. do 2000 roku przywróciły świątyni pierwotny wyraz.
Odpust parafialny przypada 8 grudnia.